Zaburzenia lękowe

Na zaburzenia lękowe potocznie nazywane nerwicowymi cierpi coraz więcej społeczeństwa. Najczęściej zaburzenia lękowe dotykają osoby w wieku 25- 45 lat. Osoby te w wielu sytuacjach odczuwają nieuzasadniony lęk, który częściowo wyklucza ich z życia. Osoby te wiele życiowych sytuacji podporządkowują lękom. Mamy wiele rodzajów zaburzeń lękowych. Najczęściej występują w postaci:

• Lęku uogólnionego; osoby cierpiące na lęk uogólniony ciągle się czymś zamartwiają. Układają sobie czarne życiowe scenariusze, boją się choroby bliskich osób, albo że zwolnią je z pracy. Zamartwianiu się często towarzyszą objawy somatyczne: bezsenność, bóle brzucha, napięciowe bóle głowy, kręgosłupa, karku, ogólna drażliwość;
• Napadów paniki; napady paniki pojawiają się nagle, trwają od kilku do kilkunastu minut. Chory ma poczucie, że coś złego dzieje się z jego organizmem. Zazwyczaj pojawia się ścisk w gardle i klatce piersiowej, niemożność złapania oddechu, nadmierna potliwość. Zdarza się, że pacjenci Ci obawiając się śmierci dzwonią po pogotowie. Początkowo ataki paniki występują sporadycznie, jednak z czasem, nie leczone, nasilają się i pojawiają się nawet kilka razy dziennie. Dochodzi wręcz do sytuacji, że pacjent zaczyna czekać na kolejny atak paniki.
• Fobii; to nadmierny lęk przed różnymi przedmiotami, sytuacjami czy zwierzętami. Kiedy chory konfrontuje się z bodźcem wywołującym lęk odczuwa paraliż ciała, duszności i nadmierną potliwość. Fobie dotyczą dużej części społeczeństwa, wiele fobii traktuje się wręcz na pograniczu normy a patologii.
• Lęków społecznych; przede wszystkim cierpią na nie kobiety, jest lękiem przed oceną. Osoby te boją zabierać się głosu publicznie, przebywać w większej grupie ludzie, czy jeść w publicznych miejscach. Obawiają się krytyki, wyśmiania, kompromitacji. W trakcie tych sytuacji pojawia się suchość w ustach, nadmierna potliwość. Chory często unika sytuacji lękowych, co zaczyna wykluczać go z życia społecznego.
• Natręctw; lęki te wiążą się z natrętnymi myślami. Pacjent wie, że jego myśli są natrętne ale nie potrafi nad nimi panować. Natrętnym myślą często towarzyszą kompulsje (natrętne czynności).

Zaburzenia lękowe nie leczone zazwyczaj nasilają się i przyjmują skrajne postaci. Pacjent w trakcie choroby bardzo cierpi. Warto już w początkowej fazie choroby zgłosić się do specjalisty. Konieczna jest konsultacja u lekarza psychiatry oraz regularna psychoterapia.